Het vervolg.....
Door: Emmy
Blijf op de hoogte en volg Remco
03 Maart 2007 | Ghana, Bolgatanga
Hallo allemaal,
Hoe gaat het met jullie? Met ons wel goed (behalve met mijn buik). Wij hebben weer allerlei dingen beleefd.
Woensdag gingen we vanuit Tamale naar Mole National Park. De jongen had dus buskaartjes voor ons gekocht.
De bus vertrok anderhalf uur te laat en was oud en krap en gammel. De eerste anderhalf uur gingen nog over een asfaltweg, maar de 3,5 uur daarna reden we over een hobbelige zandweg. Onderweg stopten we soms even en dan kwamen er mensen met etenswaren op hun hoofd langs de ramen lopen zodat we wat konden kopen. In 1 dorpje hadden we een pauze, en daar werden we uiteraard gelijk weer bestormd door kinderen die van alles van ons wilden weten en hebben. Een half uur voor Mole stopten we ook nog in Larabanga, een toeristisch plaatsje waar het stikt van de mensen die je willen 'rondleiden' en lastigvallen, volgens de Bradt guide. En inderdaad, tijdens de pauze daar werd ik door het busraampje direct aangesproken door een paar jongens uit het dorp. Dus ik ging gewoon lekker terugkletsen. Maar toen tikte ineens een man die een paar banken achter ons zat me op de schouder en begon op boze toon tegen de jongens te praten (ik verstond het niet precies maar iets over dat die jongens verantwoordelijk waren voor het doden van wilde beesten) en hij zei dat ik niet met ze moest praten. Maar ik praat met wie ik wil. Dus ik ging lekker verder kletsen, en inderdaad zeiden ze dat ik wel naar Larabanga kon komen om de moskee te bekijken of bij 'lokale mensen te slapen'. Dus ik zei de hele tijd 'maybe, we'll see, i'll think about it' terwijl ik uiteraard bedoelde 'vergeet het maar'. Maar daarna begon de man achter ons een schreeuwende tirade tegen ons van 15 minuten, over dat we niet naar die moskee mochten omdat we hier waren voor de wilde dieren en niet voor de moskee, en dat door ons alle wilde dieren uitstorven ofzo. Remco bleef rustig. Ik ging er tegenin, ik zei dat we hier inderdaad waren voor de wilde dieren en dat ik alleen maar met die jongens aan het kletsen was en dat ik helemaal niet van plan was om die jongens te geloven omdat ik al over ze had gelezen in de Bradt guide enzo. Maar het drong niet door, hij bleef maar in ons oor schreeuwen. Dus ik zei een paar keer 'stop screaming!'. Maar het drong niet door. Dus uiteindelijk zei ik dat hij moest stoppen met schreeuwen en dat ik niet van plan was nog verder naar hem te luisteren. En toen zei hij dat hij wel met de ranger over ons zou praten en zou zorgen dat we geen scooter konden huren om naar Larabanga te gaan en dat we dan driedubbel zoveel moesten betalen. (Lekker interessant, het was duidelijk nog steeds niet doorgedrongen dat die stomme moskee ons geen reet interesseerde). En inderdaad zei hij iets tegen de ranger en daarna schreef die onze naam op, alleen van ons dus.
Dus wij maakten ons een beetje zorgen dat hij zou zorgen dat wij niet mee mochten met de natuurwandeling de volgende ochtend, maar dat viel gelukkig mee. We mochten gewoon mee.
Verder bleek die avond dat we niet genoeg cash hadden om alles te betalen, want je kon daar eigenlijk alleen in het restaurant eten en dat was vrij duur. Maar gelukkig waren er nog een paar andere mensen van Ontmoet Afrika, en die hebben ons wat voorgeschoten, zodat we gewoon twee dagen konden blijven. Daar hebben we nog wel gezellige mee geklets, en die vage Amerikanen die we al in Kumasi hadden gezien en een meisje dat we al in Elmina hadden gezien waren er ook, dus het was wel gezellig.
Donderdagochtend om half zeven hebben we de 'guided walk' gedaan, een wandeling door het park onder leiding van een ranger met een mooie shotgun. Was mooi, maar we hebben helaas weinig olifanten van dichtbij gezien. Maar eentje, maar die stond met zn poten en hoofd in het water, dus dat leek meer op een gigantische rots dan op een olifant. We hebben wel antilopes en een wrattenzwijn gezien, en een bijennest. Het was leuk. Het terras van het hotel keek uit op de waterpoel. Later in de ochtend stonden er een stuk of 15 olifanten in die plas af te koelen, dus dat konden we heel mooi zien vanaf het terras. Supermooi.
Verder was het een relaxed dagje lezen (in jWT's boek) en bij het zwembad hangen en lekker eten. Het ontbijt was heerlijk. Het avondeten krijg ik niet meer binnen tegenwoordig, ik laat minstens de helft staan terwijl het gewoon lekker eten is. Ik vrees dat ik halfdood terugkom in Nederland. Gisteren ook mn eerste muggenbult, dus misschien krijg ik als verjaardagscadeautje wel malaria.
Mole was dus heel mooi. Vrijdagochtend om 4 uur vertrok de bus terug naar Tamale. Die zat echt propvol, echt asociaal. We waren rond half negen in Tamale. En toen we dus bus uitstapten stond die jongen er weer die de kaartjes voor ons had gekocht. Toen schoot gelijk al door mn hoofd 'ah, dit hoort dus bij zijn act, hij wil iets van ons'. Wij moesten nog even geld wisselen en hij liep met ons mee. We kletsen wat, hij vertelde een zielig verhaal over z'n zieke familie en dat hij dokter wou worden om z'n familie te helpen en zei 'education is the most important thing'. Ik dacht 'ah, dus daar gaat dit heen......'. En inderdaad, daar ging het heen. De bank was nog niet open dus hij wees ons een restaurant waar we konden ontbijten. Hij ging mee maar wilde niks. Daar begon hij weer z'n zielige verhaal en de aap kwam uit de mouw, hij had geld nodig om z'n school af te maken. Dus wij dachten, prima we geven hem 30 duizend. Maar hij liet een lijstje zien met boeken die hij nodig had enzo, en wees naar het belangrijkste wat hij nodig had, en dat was 100.000. Dus wij dachten: ach.... het is tien euro en als hij echt arm is dan kunnen we hem helpen. Maar het was allemaal te gelikt, zelfs een trillend pruillipje. Dus wij gaven hem die 100.000 en hij zou ons een bonnetje sturen via de mail. Toen hij weg was vroeg ik de serveerster of we die jongen konden vertrouwen. Ze zei dat hij altijd witten meenam naar het restaurant. Precies wat ik dacht. Echt een supergoeie act: eerst vertrouwen winnen door buskaartjes te kopen, vriendjes worden, dan een zielig verhaal ophangen en vervolgens heel veel geld opstrijken. Het is eigenlijk geniaal. Maar ach, hij was vast niet heel rijk, want z'n kleren waren heel smerig (is een teken van armoede hier). Maar misschien hoorde zelfs dat bij z'n act. Nou ja, weer wat geleerd. Trust no one.
Iedereen wil hier iets van je. In de steden zit om de 20 meter een zwerver, iedereen wil met je praten en je telefoonnummer, dat je ze meeneemt naar Nederland (sorry, you don't fit in my suitcase) dat je ze geld geeft, of ze zetten je af door je twee keer zoveel te laten betalen dan anderen. Vrij irritant.
Anyway, daarna gingen we met de trotro naar Bolgatanga. Daar heeft Remco me meegenomen naar het Meet Africa office, waar heel veel vrijwilligers waren (eentje was net malaria aan het krijgen) en ik heb Ibrahim en Mariam gezien. Ik heb geplast in een vies openbaar schijthol vol met maden en vliegen. Ik kon de fiets van Tesora gebruiken de komende dagen, dat was wel handig. Daarna zijn we naar Remco's dorp gefietst, duurde ongeveer 3 kwartier. Dat was erg vermoeiend (vermoeiende dag gehad) en heet, en ik had heel erg last van mn buik en was ook nog misselijk. Dus uitgeput kwam ik bij Remco's gezin aan. Ik heb ze begroet en toen gelijk de wc opgezocht, en daarna ben ik gaan douchen. Daarna voelde ik me wel wat beter. We hebben wat gepraat. Daarna kregen we eten wat ik voor 2/3 niet op kon zoals gewoonlijk de laatste tijd maar het was wel lekker.
Remco's gezin is lief. Z'n moeder is wel vrolijk en sociaal, z'n vader ook. Je ziet ze alleen NOOIT met elkaar praten, ze wisselen geen woord. Bijzonder. Ze hebben ook allebei een eigen kamer, ik vermoed dat ze ook apart slapen. Verder was het wel gezellig 's avonds, we zijn op tijd naar bed gegaan. Het was erg heet, maar nog net uit te houden.
Alles is wennen, iedereen groet je in het Gurune (ofzo) en ik weet nog niet precies wat ik dan terug moet zeggen, en ik merk vaak niet dat ze iets tegen me zeggen omdat ik nog niet aan de woorden gewend ben. Het naar de wc gaan is ook een heel verhaal apart.
Vanochtend zijn we vroeg opgestaan en hebben we al onze kleren en lakens gewassen. Daarna heb ik m'n stofjes naar de kleermaakster gebracht en een model uitekozen. Ik ben zeer benieuwd, dinsdagmiddag is het klaar dus ik kan het nog net aan Remco's 'moeder' laten zien.
Straks gaan we naar de markt met Remco's moeder, en morgen mee naar de kerk. Dinsdag is Indepdence Day, 50 jaar onafhankelijkheid. Wordt vast wel feestelijk.
Nou, dat was het wel weer zo'n beetje. Mama, was je verjaardag leuk?
Liefs, Remco en Emmy
Hoe gaat het met jullie? Met ons wel goed (behalve met mijn buik). Wij hebben weer allerlei dingen beleefd.
Woensdag gingen we vanuit Tamale naar Mole National Park. De jongen had dus buskaartjes voor ons gekocht.
De bus vertrok anderhalf uur te laat en was oud en krap en gammel. De eerste anderhalf uur gingen nog over een asfaltweg, maar de 3,5 uur daarna reden we over een hobbelige zandweg. Onderweg stopten we soms even en dan kwamen er mensen met etenswaren op hun hoofd langs de ramen lopen zodat we wat konden kopen. In 1 dorpje hadden we een pauze, en daar werden we uiteraard gelijk weer bestormd door kinderen die van alles van ons wilden weten en hebben. Een half uur voor Mole stopten we ook nog in Larabanga, een toeristisch plaatsje waar het stikt van de mensen die je willen 'rondleiden' en lastigvallen, volgens de Bradt guide. En inderdaad, tijdens de pauze daar werd ik door het busraampje direct aangesproken door een paar jongens uit het dorp. Dus ik ging gewoon lekker terugkletsen. Maar toen tikte ineens een man die een paar banken achter ons zat me op de schouder en begon op boze toon tegen de jongens te praten (ik verstond het niet precies maar iets over dat die jongens verantwoordelijk waren voor het doden van wilde beesten) en hij zei dat ik niet met ze moest praten. Maar ik praat met wie ik wil. Dus ik ging lekker verder kletsen, en inderdaad zeiden ze dat ik wel naar Larabanga kon komen om de moskee te bekijken of bij 'lokale mensen te slapen'. Dus ik zei de hele tijd 'maybe, we'll see, i'll think about it' terwijl ik uiteraard bedoelde 'vergeet het maar'. Maar daarna begon de man achter ons een schreeuwende tirade tegen ons van 15 minuten, over dat we niet naar die moskee mochten omdat we hier waren voor de wilde dieren en niet voor de moskee, en dat door ons alle wilde dieren uitstorven ofzo. Remco bleef rustig. Ik ging er tegenin, ik zei dat we hier inderdaad waren voor de wilde dieren en dat ik alleen maar met die jongens aan het kletsen was en dat ik helemaal niet van plan was om die jongens te geloven omdat ik al over ze had gelezen in de Bradt guide enzo. Maar het drong niet door, hij bleef maar in ons oor schreeuwen. Dus ik zei een paar keer 'stop screaming!'. Maar het drong niet door. Dus uiteindelijk zei ik dat hij moest stoppen met schreeuwen en dat ik niet van plan was nog verder naar hem te luisteren. En toen zei hij dat hij wel met de ranger over ons zou praten en zou zorgen dat we geen scooter konden huren om naar Larabanga te gaan en dat we dan driedubbel zoveel moesten betalen. (Lekker interessant, het was duidelijk nog steeds niet doorgedrongen dat die stomme moskee ons geen reet interesseerde). En inderdaad zei hij iets tegen de ranger en daarna schreef die onze naam op, alleen van ons dus.
Dus wij maakten ons een beetje zorgen dat hij zou zorgen dat wij niet mee mochten met de natuurwandeling de volgende ochtend, maar dat viel gelukkig mee. We mochten gewoon mee.
Verder bleek die avond dat we niet genoeg cash hadden om alles te betalen, want je kon daar eigenlijk alleen in het restaurant eten en dat was vrij duur. Maar gelukkig waren er nog een paar andere mensen van Ontmoet Afrika, en die hebben ons wat voorgeschoten, zodat we gewoon twee dagen konden blijven. Daar hebben we nog wel gezellige mee geklets, en die vage Amerikanen die we al in Kumasi hadden gezien en een meisje dat we al in Elmina hadden gezien waren er ook, dus het was wel gezellig.
Donderdagochtend om half zeven hebben we de 'guided walk' gedaan, een wandeling door het park onder leiding van een ranger met een mooie shotgun. Was mooi, maar we hebben helaas weinig olifanten van dichtbij gezien. Maar eentje, maar die stond met zn poten en hoofd in het water, dus dat leek meer op een gigantische rots dan op een olifant. We hebben wel antilopes en een wrattenzwijn gezien, en een bijennest. Het was leuk. Het terras van het hotel keek uit op de waterpoel. Later in de ochtend stonden er een stuk of 15 olifanten in die plas af te koelen, dus dat konden we heel mooi zien vanaf het terras. Supermooi.
Verder was het een relaxed dagje lezen (in jWT's boek) en bij het zwembad hangen en lekker eten. Het ontbijt was heerlijk. Het avondeten krijg ik niet meer binnen tegenwoordig, ik laat minstens de helft staan terwijl het gewoon lekker eten is. Ik vrees dat ik halfdood terugkom in Nederland. Gisteren ook mn eerste muggenbult, dus misschien krijg ik als verjaardagscadeautje wel malaria.
Mole was dus heel mooi. Vrijdagochtend om 4 uur vertrok de bus terug naar Tamale. Die zat echt propvol, echt asociaal. We waren rond half negen in Tamale. En toen we dus bus uitstapten stond die jongen er weer die de kaartjes voor ons had gekocht. Toen schoot gelijk al door mn hoofd 'ah, dit hoort dus bij zijn act, hij wil iets van ons'. Wij moesten nog even geld wisselen en hij liep met ons mee. We kletsen wat, hij vertelde een zielig verhaal over z'n zieke familie en dat hij dokter wou worden om z'n familie te helpen en zei 'education is the most important thing'. Ik dacht 'ah, dus daar gaat dit heen......'. En inderdaad, daar ging het heen. De bank was nog niet open dus hij wees ons een restaurant waar we konden ontbijten. Hij ging mee maar wilde niks. Daar begon hij weer z'n zielige verhaal en de aap kwam uit de mouw, hij had geld nodig om z'n school af te maken. Dus wij dachten, prima we geven hem 30 duizend. Maar hij liet een lijstje zien met boeken die hij nodig had enzo, en wees naar het belangrijkste wat hij nodig had, en dat was 100.000. Dus wij dachten: ach.... het is tien euro en als hij echt arm is dan kunnen we hem helpen. Maar het was allemaal te gelikt, zelfs een trillend pruillipje. Dus wij gaven hem die 100.000 en hij zou ons een bonnetje sturen via de mail. Toen hij weg was vroeg ik de serveerster of we die jongen konden vertrouwen. Ze zei dat hij altijd witten meenam naar het restaurant. Precies wat ik dacht. Echt een supergoeie act: eerst vertrouwen winnen door buskaartjes te kopen, vriendjes worden, dan een zielig verhaal ophangen en vervolgens heel veel geld opstrijken. Het is eigenlijk geniaal. Maar ach, hij was vast niet heel rijk, want z'n kleren waren heel smerig (is een teken van armoede hier). Maar misschien hoorde zelfs dat bij z'n act. Nou ja, weer wat geleerd. Trust no one.
Iedereen wil hier iets van je. In de steden zit om de 20 meter een zwerver, iedereen wil met je praten en je telefoonnummer, dat je ze meeneemt naar Nederland (sorry, you don't fit in my suitcase) dat je ze geld geeft, of ze zetten je af door je twee keer zoveel te laten betalen dan anderen. Vrij irritant.
Anyway, daarna gingen we met de trotro naar Bolgatanga. Daar heeft Remco me meegenomen naar het Meet Africa office, waar heel veel vrijwilligers waren (eentje was net malaria aan het krijgen) en ik heb Ibrahim en Mariam gezien. Ik heb geplast in een vies openbaar schijthol vol met maden en vliegen. Ik kon de fiets van Tesora gebruiken de komende dagen, dat was wel handig. Daarna zijn we naar Remco's dorp gefietst, duurde ongeveer 3 kwartier. Dat was erg vermoeiend (vermoeiende dag gehad) en heet, en ik had heel erg last van mn buik en was ook nog misselijk. Dus uitgeput kwam ik bij Remco's gezin aan. Ik heb ze begroet en toen gelijk de wc opgezocht, en daarna ben ik gaan douchen. Daarna voelde ik me wel wat beter. We hebben wat gepraat. Daarna kregen we eten wat ik voor 2/3 niet op kon zoals gewoonlijk de laatste tijd maar het was wel lekker.
Remco's gezin is lief. Z'n moeder is wel vrolijk en sociaal, z'n vader ook. Je ziet ze alleen NOOIT met elkaar praten, ze wisselen geen woord. Bijzonder. Ze hebben ook allebei een eigen kamer, ik vermoed dat ze ook apart slapen. Verder was het wel gezellig 's avonds, we zijn op tijd naar bed gegaan. Het was erg heet, maar nog net uit te houden.
Alles is wennen, iedereen groet je in het Gurune (ofzo) en ik weet nog niet precies wat ik dan terug moet zeggen, en ik merk vaak niet dat ze iets tegen me zeggen omdat ik nog niet aan de woorden gewend ben. Het naar de wc gaan is ook een heel verhaal apart.
Vanochtend zijn we vroeg opgestaan en hebben we al onze kleren en lakens gewassen. Daarna heb ik m'n stofjes naar de kleermaakster gebracht en een model uitekozen. Ik ben zeer benieuwd, dinsdagmiddag is het klaar dus ik kan het nog net aan Remco's 'moeder' laten zien.
Straks gaan we naar de markt met Remco's moeder, en morgen mee naar de kerk. Dinsdag is Indepdence Day, 50 jaar onafhankelijkheid. Wordt vast wel feestelijk.
Nou, dat was het wel weer zo'n beetje. Mama, was je verjaardag leuk?
Liefs, Remco en Emmy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
