Villeroy & Boch
Door: Remco
Blijf op de hoogte en volg Remco
11 Maart 2007 | Nederland, Amsterdam
Ik staar naar een mooie pot, blinkend schoon, spoelt goed door, mooie tegeltjes. De wc van mijn moeder is mooi, concludeer ik. Maar ik heb 'm niet gemist. Ik ben weer thuis en denk: wat is de keukenvloer schoon! Wat is alles netjes! Maar ik heb het niet gemist - de vuile muren van huize Azaare waren ook prima. De wc van de buren was ranzig, maar wat maakt dat uit voor die vijf minuten per dag? En ter relativering: campingtoiletten in Italië zijn ranziger.
Ik ben weer thuis in Groningen. Direct geconfronteerd met een stapel post (hoge boete voor niet teruggebrachte bibliotheekboeken, oeps). En met een huisgenote, nu heb ik alsnog die twee vrouwen die ik altijd zo graag had gewild.
In Voorschoten was er een welkom-thuis-feest met ouders, schoonouders, tantes, ooms, etc etc, veel eten, erwtensoep en tomatensoep, mijn moeder had zich erg ingespannen om alle bezoekers zoveel mogelijk lekker eten te geven. Dat was geweldig. Heb ik dat Nederlandse eten gemist? Neuh. Maar nu ik het weer kan eten, wil ik het hebben ook! Emmy merkte het ook al: in Milaan, op de terugreis, hadden we een tussenstop en zagen we de westerse luxe. Gemist? Nee. Maar nu het weer binnen handbereik is wil je het hebben. Ergens hoop ik dat dit besef leidt tot relativering, meer soberheid, maar ik ken mezelf. Zo werkt het niet. Morgen fiets ik naar Selektmail om te vragen of ze nog vacante wijken hebben. 's Avonds kom ik thuis, eet mijn eten, meng me in discussies op internetfora terwijl ik me nu nog voorneem om dat soort onzin voorgoed vaarwel te zeggen. Aan het eind van de week is het alsof ik nooit ben weggeweest.
De laatste dagen
Die waren niet bijzonder. In Accra hadden we een hotelkamer met airco, geen overbodige luxe in een stad waar je door smog en hoge luchtvochtigheid, gepaard met een graadje of 35, niet goed kan ademen. Ik heb veel gelezen en voetbal gekeken (Engels voetbal, daar zijn ze gek op in Ghana - vooral Chelsea). Gelezen en souvenirs gekocht.
Ik wilde graag een CD van Ester Smith, dat is een gospelartieste die in het Akan zingt. Mijn gastmoeder draait haar muziek vaak, dus Ester Smith zal voor mij in Nederland een goede manier zijn om in gedachten even terug te gaan naar Gowrie, weer buiten te zitten met een boek terwijl uit Akua's stereo "Yesu mo!" klinkt. Een CD vinden van Ester Smith bleek een lastige opdracht: heel Ghana luistert naar cassettebandjes. Zeker Ghanese muziek is moeilijk op CD te krijgen. Gisteren, een paar uur voor mijn vertrek, had ik het geluk aan mijn zijde: ik vond een kraam waar ze het enige album van Esther Smith op CD verkochten.
DVD's leverden hetzelfde probleem op. In Ghana kijken ze namelijk geen DVD's, maar VCD's. De DVD van "Pirates of the Carribean" die Emmy in Nederland voor mijn broer Fred had gekocht, kon in Ghana niet worden bekeken. En ik kon geen Nollywoodfilm meenemen naar Nederland, want dat zijn allemaal VCD's en die kan ik op mijn DVD-speler niet afspelen. Pas op het vliegveld vond ik een winkeltje met DVD's, te koop voor 55.000 cedis. Helaas hadden we toen van de 57.000 cedis die we nog overhadden net 40.000 uitgegeven aan een kop thee voor Emmy.
Verder was het lastig om goede souvenirs te vinden. Ik ben niet dol op die Afrikaanse houtsnijwerkjes, rare beeldjes, van die dunne vrouwtjes met naar voren puntende borstjes. Zo'n ding hoef ik niet per se in huis te hebben. Ik stelde me tevreden met een "Ghana@50" T-shirt en een Ghanese vlag (met de zwarte ster ondersteboven, helaas ontdekten we dat pas te laat). En niet te vergeten mijn (verbleekte) Ghanese kleding.
Maar, ik ben dus terug. Thuis zijn is fijn, maar mijn gevoelens zijn dubbel. Ik moet nu weer aan het werk. Waar? Ik weet het niet meer. Ik hoop nog steeds als AIO aan het werk te kunnen. Als dat niks wordt, dan word ik denk ik maar postbode.
Groet,
Remco
Ik ben weer thuis in Groningen. Direct geconfronteerd met een stapel post (hoge boete voor niet teruggebrachte bibliotheekboeken, oeps). En met een huisgenote, nu heb ik alsnog die twee vrouwen die ik altijd zo graag had gewild.
In Voorschoten was er een welkom-thuis-feest met ouders, schoonouders, tantes, ooms, etc etc, veel eten, erwtensoep en tomatensoep, mijn moeder had zich erg ingespannen om alle bezoekers zoveel mogelijk lekker eten te geven. Dat was geweldig. Heb ik dat Nederlandse eten gemist? Neuh. Maar nu ik het weer kan eten, wil ik het hebben ook! Emmy merkte het ook al: in Milaan, op de terugreis, hadden we een tussenstop en zagen we de westerse luxe. Gemist? Nee. Maar nu het weer binnen handbereik is wil je het hebben. Ergens hoop ik dat dit besef leidt tot relativering, meer soberheid, maar ik ken mezelf. Zo werkt het niet. Morgen fiets ik naar Selektmail om te vragen of ze nog vacante wijken hebben. 's Avonds kom ik thuis, eet mijn eten, meng me in discussies op internetfora terwijl ik me nu nog voorneem om dat soort onzin voorgoed vaarwel te zeggen. Aan het eind van de week is het alsof ik nooit ben weggeweest.
De laatste dagen
Die waren niet bijzonder. In Accra hadden we een hotelkamer met airco, geen overbodige luxe in een stad waar je door smog en hoge luchtvochtigheid, gepaard met een graadje of 35, niet goed kan ademen. Ik heb veel gelezen en voetbal gekeken (Engels voetbal, daar zijn ze gek op in Ghana - vooral Chelsea). Gelezen en souvenirs gekocht.
Ik wilde graag een CD van Ester Smith, dat is een gospelartieste die in het Akan zingt. Mijn gastmoeder draait haar muziek vaak, dus Ester Smith zal voor mij in Nederland een goede manier zijn om in gedachten even terug te gaan naar Gowrie, weer buiten te zitten met een boek terwijl uit Akua's stereo "Yesu mo!" klinkt. Een CD vinden van Ester Smith bleek een lastige opdracht: heel Ghana luistert naar cassettebandjes. Zeker Ghanese muziek is moeilijk op CD te krijgen. Gisteren, een paar uur voor mijn vertrek, had ik het geluk aan mijn zijde: ik vond een kraam waar ze het enige album van Esther Smith op CD verkochten.
DVD's leverden hetzelfde probleem op. In Ghana kijken ze namelijk geen DVD's, maar VCD's. De DVD van "Pirates of the Carribean" die Emmy in Nederland voor mijn broer Fred had gekocht, kon in Ghana niet worden bekeken. En ik kon geen Nollywoodfilm meenemen naar Nederland, want dat zijn allemaal VCD's en die kan ik op mijn DVD-speler niet afspelen. Pas op het vliegveld vond ik een winkeltje met DVD's, te koop voor 55.000 cedis. Helaas hadden we toen van de 57.000 cedis die we nog overhadden net 40.000 uitgegeven aan een kop thee voor Emmy.
Verder was het lastig om goede souvenirs te vinden. Ik ben niet dol op die Afrikaanse houtsnijwerkjes, rare beeldjes, van die dunne vrouwtjes met naar voren puntende borstjes. Zo'n ding hoef ik niet per se in huis te hebben. Ik stelde me tevreden met een "Ghana@50" T-shirt en een Ghanese vlag (met de zwarte ster ondersteboven, helaas ontdekten we dat pas te laat). En niet te vergeten mijn (verbleekte) Ghanese kleding.
Maar, ik ben dus terug. Thuis zijn is fijn, maar mijn gevoelens zijn dubbel. Ik moet nu weer aan het werk. Waar? Ik weet het niet meer. Ik hoop nog steeds als AIO aan het werk te kunnen. Als dat niks wordt, dan word ik denk ik maar postbode.
Groet,
Remco
-
12 Maart 2007 - 10:07
Andrea:
Welkom thuis allebei!!
Is wel raar hè, hoe gemakkelijk je eigenlijk went aan luxe enzo, terwijl je soms eigenlijk ook net zo goed zonder kunt...
@ ME: mooie kleertjes! mooi stofje :)
Ow, en ik kom naar je feestje, jeej :)
Lfs,
An -
12 Maart 2007 - 10:32
Ewout:
Mooi hoor. Krijg geen verkoudheid. Gelukkig is het hier nu ook mooi weer, omdat de noordpool smelt. -
12 Maart 2007 - 12:28
Remco:
De Noordpool is dood, leve het broeikaseffect. Nog even en ook in Nederland groeien er baobabbomen. :)
Ik ben trouwens net van mijn verkoudheid af (Emmy stak me aan toen ze naar Ghana kwam), dus ik hoop inderdaad niet dat het nu weer terugkomt. Ik hoorde dat er veel mensen met griep waren. Voordeel daarvan is dat er bij Selektmail veel wijken vacant zijn (ik ben net even langsgeweest en de ene ziekmelding na de andere kwam binnen). -
12 Maart 2007 - 18:19
Aafke:
Welkom thuis Remco, fijn dat jullie weer veilig thuis mochten komen.
Hoop dat je terug kunt kijken naar een bijzondere periode in je leventje! -
20 Maart 2007 - 11:18
Tesora:
Heej! Hmm, twee vrouwen, had die waarzegger het toch mis :D Ennuh... 40.000 cedi's voor een kop thee?!?! Dat is zelfs in Nederland duur!! Maar goed, geniet ervan weer thuis te zijn en spreek je misschien over twee maanden weer! Doeg, Tesora -
29 Mei 2007 - 20:02
Team T.:
Nog niet opnieuw begonnen met Travian? -
25 Juni 2007 - 22:22
Remco:
Euh, nog een reactie, tis wat.
Maar: nee, en dat was ik ook niet van plan, hoewel de verleiding er wel is natuurlijk. ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
